Październik 2013
Nie ma dla mnie lepszej metody poznawania miasta, kultury i życia ludzi, jak tylko wsiąść na rower i jechać przed siebie. Przecież tylko tam gdzieś mogę spotkać mieszkańców, zastanych w ich życiu codziennym. Z dala od komercyjnych miejsc, poczuć gościnę mieszkańców Sri Lanki. Przypadkowe spotkanie, które kończą się poczęstowaniem mnie kokosem, zerwanym z drzewa. Uśmiechające się do mnie dzieci, czy też rybacy, którzy zaakceptowali moją obecność. Kolejny raz w życiu mam przed oczami program podróżniczy. Dzisiaj go nie oglądam w TV, ja w nim jestem. Muszę przyznać, że przede wszystkim rzuca się w oczy światło i kolory. Wszędzie jasno, kolorowo i radośnie. Jeszcze do tego ten zapach. Wszystko żyje. Świeże kwiaty, obok gnijące wodorosty czy też suszące się ryby. Przyjemne i drażniące, które przyciąga i odpycha...
Ponoć trudno odpłynąć od brzegu "codzienności", tej znanej, trochę przewidywalnej, czasami może też nudnej, jak również nie do zniesienia. Jest co najmniej kilka fal, które z uporem cofają nas do brzegu. To może być brak zaufania do siebie, przyzwyczajenia, brak wizji, celów, strach, a na końcu zwątpienie, czy to się może udać. Nagrodą za pokonanie tych wszystkich "cofających" fal, jest widok bezkresnego oceanu. Oceanu marzeń. Spragniony tego widoku przemierzałem wzdłuż brzegu, nie patrząc na czas. Pewnie dlatego, że tu on płynie inaczej. Kiedy mijałem łodzie z wypełnionymi przez wiatr żaglami, miałem wrażenie, że czekają na mnie. Jakby kusiły do wypłynięcia za horyzont...
Czas oderwać się od ziemi, w każdym tego słowa znaczeniu i przenieść się w stan spełniania kolejnego marzenia. Zapraszam Cię do podróżowania razem ze mną, poprzez śledzenie mojego bloga. Mam nadzieję, że moje zdjęcia i opowieści, pozwolą również Tobie przenieść się na chwilę w ten inny dla nas świat.
Dwa razy sprawdzałem, czy dobrze sprawdziłem, to co sprawdzić miałem. Wygląda na to, że wszystko zabrałem. Podejrzanie dziwne, absurdalne, ale nie można się oderwać od myśli, czy wszystko tam w tym plecaku jest. W oczekiwaniu na samolot, mówię sobie i Wam do zobaczenia na miejscu. Tymczasem, abonent czasowo niedostępny. Proszę próbować później 🙂 .
Radość w dwóch osobach, która może zarazić cały świat? Jakbym tam nie był, to bym nie uwierzył. Uchwycić niekończący się uśmiech jest teoretycznie prosto. Nie poruszyć aparatem już trudniej. Szczególnie kiedy człowiek czuje, że został “zarażony” tą pozytywną energią i sam musi się powstrzymać od wibrującego śmiechu. Nawet ksiądz, nie był w stanie sobie z […]